Serdecznie zapraszamy do naszej szkolnej biblioteki
Często się zdarza, że idziemy do biblioteki, bo chcemy wypożyczyć znany tytuł lub poczytać coś na miejscu. W bibliotece można czytać i wypożyczać książki bezpłatnie, jednak do głównych funkcji można zaliczyć odkrywanie książek, których istnienia nie podejrzewaliśmy, a które, jak się okazuje, są dla nas niezwykle ważne.
Pracując jako pedagog, chciałabym polecić parę świetnych książek dedykowanych specjalnie dla dzieci, młodzieży, nauczycieli i rodziców. W naszej bibliotece każdy znajdzie coś interesującego dla siebie. Warto tu zaglądać, bo to miejsce, gdzie znajdziemy wiele pasjonującej lektury.
Pierwszą polecaną przeze mnie pozycją jest książka Doris Brett „Bajki, które leczą”.
Doris Brett pokazuje w swojej książce, w jaki sposób nawiązać kontakt z dzieckiem, stosując metodę, która nie tylko rozwiązuje problemy dziecka, ale też umacnia więź pomiędzy nim , a jego rodzicami. Książka jest adresowana do rodziców, ale także do wszystkich osób, m.in. nauczycieli, które pracują z dziećmi. Zamieszczone w niej opowiadania autorka wymyśliła kiedyś dla własnej córki. Każde z nich można jednak bez trudu przekształcić i dostosować do potrzeb swojego dziecka, które na pewno z radością posłucha opowiadania, które zostało tworzone specjalnie dla niego. Bohaterką wszystkich historii zawartych w tej książce jest Ania. Dziewczynka ta mówi rodzicom o swoich niepokojach związanych ze zbliżającymi się wydarzeniami, wyjaśnia szczegóły potencjalnych trudności i wypróbowuje sugerowane przez rodziców rozwiązania.
Doris Brett ukazała różnego rodzaju trudności, na które napotykają dzieci w kolejnych stadiach dorastania. Przedstawiła rodzicom skuteczne metody wpierania ich dzieci w zmaganiach z rozmaitymi przeszkodami: pójściem do przedszkola, koszmarami nocnymi, lękiem przed zwierzętami czy też innymi potencjalnymi dziecięcymi trudnościami.
Polecam ją szczególnie rodzicom, nauczycielom rozpoczynającym pracę z dziećmi, ale także, tym, którzy nie do końca uświadamiają sobie jak ogromny wpływ na dzieci mają książki i jak czasami prostym sposobem można pomóc dziecku bez pomocy specjalisty.
Uważam, że „Bajki, które leczą” to jedna z ciekawszych pozycji wartych przeczytania. Staram się ją wykorzystywać w mojej pracy z dziećmi .
Kolejna pozycja to „Powiedz komuś! Co każde dziecko powinno wiedzieć”
Książka zalecana jako lektura dodatkowa dla klas III szkoły podstawowej. Jak nauczyć dziecko szacunku i zaufania do siebie? Co zrobić, żeby mówiło o sprawach, które je niepokoją? Aby zwiększyć bezpieczeństwo dziecka, trzeba nauczyć je rozróżniania dobrych i złych zachowań. Ta książka pomoże też przełamać tabu milczenia.
Rozmawianie z dziećmi na trudne tematy sprawia nam trudności. Szczególnie wtedy, gdy mamy mówić o zagrożeniach. Obawiamy się, że sama rozmowa może krzywdzić. A jednak, dla bezpieczeństwa dziecka, rozmawiać trzeba...
"Powiedz komuś!" to książka, która podnosi poczucie wartości dziecka i uczy je najważniejszego - szacunku dla siebie i innych. Jednocześnie przekazuje niezbędną wiedzę.
Kolejna książka to "Rymowane dranie czyli wiersze trudne niesłychanie..." autorki Agnieszki Frączek, w której autorka zachęca do wygibasów językowych. Bo to są wygibasy. Język przeistacza się w akrobatę, śmiga w całej buzi, wygina się, pręży, podskakuje, drży.
Przeznaczona jest dla wszystkich dzieci, bez względu na poziom ich rozwoju. Wiersze zawarte w książce stanowić będą zachętę do podejmowania zabaw językowych.
Celem tej książki jest zabawa słowem prowadzona przez dzieci, z towarzyszeniem rodziców, a docelowo – rozwijanie umiejętności prawidłowej wymowy u najmłodszych.
Punktem wyjścia do wydania zestawu wierszy była pomoc rodzicom dzieci, które mają różnego typu problemy z wymową, a co za tym idzie – nie potrafią w pełni zwerbalizować odczuwanych przez siebie uczuć czy emocji oraz mają kłopoty z wejściem w integrację ze swoim otoczeniem.
„Sto wierszyków atrakcyjnych do ćwiczeń dykcyjnych” to nowa propozycja uznanych autorów książek dla dzieci, które służą rozwojowi mowy i doskonalą wymowę. Nie ma to jak nauka poprzez zabawę!
Zabawne wierszyki:
– usprawniają wymowę dziecka,
– zawierają wskazówki dla rodziców,
– bawią poprzez pytania i polecania związane z tematem wierszyka,
– służą starszym czytelnikom, studentom i osobom pracującym głosem,
– są doskonałą pomocą dla wszystkich, którzy muszą odbudować zdolność mówienia
„Alkohol i jego tajemnice. Co musisz wiedzieć, zanim dorośniesz” autorki Elżbiety Zubrzyckiej.
Niniejsza książka jest adresowana do dzieci i młodzieży w wieku od 7 do 14 lat. Dostarcza rzetelnej wiedzy na temat działania alkoholu i mechanizmu choroby alkoholowej. Wyjaśnia niezrozumiałe zachowania osób dotkniętych tym problemem i przygotowuje do zmian zachodzących po podjęciu leczenia. Dzięki tej książce dzieci nauczą się rozpoznawać i akceptować uczucia – swoje i innych osób. Dadzą sobie prawo do zaspokajania dziecięcych potrzeb, do radości, zabawy i do rozwoju.
O tym jak alkoholizm wpływa na życie dzieci, uczucia, jak niszczy dzieciństwo i jakie skutki zostawia w dorosłym potem życiu tych najmłodszych członków rodziny przeczytacie w tej książce. Czy takim dzieciom można pomóc?, oczywiście, że tak – wręcz trzeba. Na pewno przyda się w tym książka Pani Elżbiety. Zawiera ona wiele ćwiczeń, które pozwolą nam rodzicom, pedagogom i nauczycielom pracować z dziećmi alkoholików i nie tylko.
W książce znajdziecie fajne pomysły, które śmiało można wykorzystać na lekcjach wychowawczych, ale dostarcza nam też wiedzy niezbędnej w życiu codziennym. Wszystkie zawarte w książce informacje są krótkie, treściwe i opatrzone odpowiednio przygotowanymi do treści ćwiczeniami. Ćwiczenia te pomogą zrozumieć i zapamiętać podane informacje w razie konieczności odnieść je do swojego życia, jeśli nie teraz to w przyszłości.
Książka dostarcza nam rzetelnej wiedzy na temat alkoholu, jego wpływu na nasze zachowanie, myślenie, uczucia, wpływie na organizm człowieka. Ostrzega nas przed jego nadmiernym spożywaniem. Pozwala nam dokładniej zrozumieć mechanizm uzależnienia i poradzi jak jemu przeciwdziałać. Uzmysławia nam, że alkoholizm to choroba i tak jak każdą trzeba ją leczyć. Książka nie ma tylko charakteru poznawczego. Pełni ona również funkcję terapeutyczną, jeśli będzie dziecko czytać ją z osobą dorosłą.
Kolejna ważną lekturą do przeczytania jest książka „Trudne pytania dla dorosłych. Jak rozmawiać o stracie, tęsknocie i dziecięcych lękach”.
Wszystko, co żyje, kiedyś umiera. Rośliny, zwierzęta, ludzie. Nikt nie żyje wiecznie. Dlatego śmierć jest częścią życia: rodzimy się, żyjemy i potem umieramy. Dobrze jest rozmawiać o śmierci, by lepiej ją zrozumieć i przyzwyczaić się do myśli o tym, że kiedyś nastąpi. Także po to, aby łatwiej nam było zaakceptować rozstania z odchodzącymi bliskimi ludźmi i zwierzętami.
Ludzie nie rozmawiają o śmierci, bo się jej boją. Przede wszystkim dlatego, że tak mało o niej wiedzą. Kiedy zaczną częściej o niej myśleć i nauczą się wielu ważnych rzeczy o tym, jak przebiega, a przede wszystkim o tym, co dzieje się z człowiekiem po śmierci, przestaną unikać i bać się tego tematu.
Dlaczego ludzie umierają? Czy w szpitalu wszyscy umierają? Czy w trumnie można się obudzić? – to pytania, zadawane przez dzieci, które u większości rodziców powodują niepewność, niechęć do rozmów na trudne tematy, stanowią tabu, które jest bardzo trudne do przełamania.
Elżbieta Zubrzycka w swojej książce w niezwykły, zaskakująco pogodny i inspirujący sposób przedstawia szereg rad i wskazówek dla zakłopotanych takimi rozmowami rodziców i opiekunów. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej części przedstawione są informacje o tym, co powiedzieć dziecku, jakich pytań powinniśmy się spodziewać w obliczu straty, wyjaśnia co dla dziecka jest trudne i niejasne. Autorka nie tylko podpowiada, w jaki sposób dobrać odpowiednie słowa, ale przedstawia gotowe, napisane łatwym, przyjaznym językiem teksty, które pomogą zainicjować rozmowy z dziećmi na tematy poruszające kwestie straty, tęsknoty, lęku i żałoby.
Część druga książki odnosi się do pytań o to, co dorośli powinni wiedzieć, by z mądrością i spokojem rozmawiać z dziećmi o ich lękach, by być pewnym odpowiedzi, jakich chcemy udzielić najmłodszym. Omówione pytania klaryfikują naszą własną wiedzę na tematy związane z umieraniem i śmiercią, zmuszają do refleksji, zatrzymania się i zastanowienia. Świadomość i pewność swoich poglądów pomaga nam w prowadzeniu wartościowych rozmów z dziećmi.
Ta książka zdecydowanie pomaga nie tylko w przygotowaniu się do trudnych rozmów z dziećmi, ale także w zrozumieniu siebie samego w kontekście tych egzystencjalnych pytań.
Ostatnia pozycja warta uwagi to: „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły?”
Jesteś rodzicem? Chcesz, by dziecko na pytanie: „jak w szkole?”, nie odpowiadało zawsze zdawkowym „dobrze”? Nie masz wyjścia, ta publikacja jest dla Ciebie! I co może zaskakiwać entuzjazm i pewność płynąca z powyższej wypowiedzi byłaby w pełni zasadna i całkiem usprawiedliwiona. „Jak mówić…” to sześć ważnych rozdziałów pełnych cennych rad. Pierwszy wyjaśnia, jak pomóc dzieciom, by radziły sobie z własnymi uczuciami. Tutaj autorki uświadamiają, dlaczego tak ważne jest, by już od najmłodszych lat dziecko, a wraz z nim rodzic umiało zaakceptować swoje uczucia, potrafiło je nazywać oraz sobie z nim radzić.
Drugi rozdział podejmuje temat zachęcania dzieci do współpracy, czyli sposoby na to, by zmniejszyć rodzicielskie frustracje spowodowane żmudnym uczeniem dzieci, co należy robić, a co jest powszechnie nieakceptowane. Zamiast straszyć karą, zmuszać dziecko, narzekać na nie, autorki zalecają by opisać lub przedstawić problem, tak by rozwiązywać sam kłopot i przy okazji nie wyrządzać dziecku krzywdy. Zwracają uwagę, by zamiast długich wywodów, starać się przekazać swoje prośby i zalecenia możliwie tylko jednym słowem. Zauważają, że czasami sprawdza się mówienie o własnych uczuciach, czy napisanie liściku, zgodnie z zasadą – słowo pisane ma większą moc, a dzieci uwielbiają dostawać listy od rodziców.
Kolejny rozdział tłumaczy, jakie metody stosować zamiast karania, wpisując się w powszechny dzisiaj trend, że wymierzanie kar to nie tylko, że nieskuteczna metoda, ale również przeżytek. Następnie autorki dzielą się wypróbowanymi sposobami na zachęcanie dzieci do samodzielności, wyjaśniają, jak chwalić, by pochwały były adekwatne do sytuacji i dobrze odbierane przez dziecko.
Na koniec dają kilka recept, jak uwolnić dzieci od grania ról, czyli sytuacji podczas których na skutek pewnych często powtarzanych sądów i pojawiających się sytuacji, dziecko zaczyna przyjmować określoną postawę. Krótko: „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” to pomoc, którą powinien mieć w zasięgu ręki każdy rodzic, by móc po nią sięgnąć, zawsze wtedy, kiedy jest potrzebna.
Serdecznie zachęcam wszystkich do odwiedzin naszej biblioteki. Pamiętajcie, że biblioteka to miejsce otwarte dla każdego: ucznia, nauczyciela, a bywanie w niej jest modne.
Elżbieta Szewczyk- pedagog szkolny